ΚΛΗΔΟΝΑΣ

Το θερινό ηλιοστάσιο, που είναι η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου, συμπίπτει με τη γιορτή του Άη Γιαννιού. Την παραμονή του Άη Γιάννη στο νησί μας, τελείται το έθιμο του Κλήδονα στις 23 Ιουνίου. Το βράδυ της παραμονής, ένα κορίτσι που ονομαζόταν Μαρία, αλλά και με την προϋπόθεση ότι ζούσαν και οι δύο οι γονείς της, πήγαινε στο πηγάδι του χωριού και έπαιρνε νερό που το έβαζε σε ένα πήλινο δοχείο. Μετά, η Μαρία πήγαινε το δοχείο σπίτι όπου είχαν συγκεντρωθεί και άλλα νέα κορίτσια. Στη συνέχεια, μέσα στο «αμίλητο» νερό οι κοπέλες αυτές έβαζαν ένα προσωπικό τους αντικείμενο τα «ριζικάρια»: κοσμήματα, δαχτυλίδια, σκουλαρίκια ή καρφίτσες. Εάν, όμως, κάποια κοπέλα δεν είχε κάτι από αυτά, μπορούσε να ρίξει ένα κουμπί. Τέλος, πάνω από το δοχείο με τα προσωπικά αντικείμενα των κοριτσιών τοποθετούσαν ένα κόκκινο πανί και μια κλειδαριά.

Στη συνέχεια έλεγαν :
«κλειδώσαμε τον Κλήδονα
Με τ’ Άγιου Γιαννιού τη χάρη
Και όποιος είν? καλορίζικος
Πρωί θα ξεπερνάει»

Έβγαζαν τη στάμνα έξω το βράδυ και πίστευαν ότι με την βοήθεια των αστεριών θα εμφανιζόταν το ριζικό για τα ανύπαντρα κορίτσια.

Ανήμερα τ’ Αη Γιαννιού στις 24 Ιουνίου, λίγο πριν βγει ο ήλιος συγκεντρώνονταν οι κάτοικοι του χωριού και έβγαζαν ένα-ένα τα «ριζικάρια» λέγοντας:

«Ανοίξατε τον κλήδονα
Στου Αη Γιαννιού τη χάρη
Κι ος είναι καλορίζικος
Ας έρθει να το πάρει»

Σε κάθε αντικείμενο που έβγαζαν, διάβαζαν και ένα δίστιχο από το ημερολόγιο. Όταν τελείωνε η διαδικασία, οι κοπέλες έπιναν μια γουλιά «αμίλητο» νερό και πήγαιναν σπίτι τους. Πίστευαν ότι το πρώτο αντρικό όνομα που θα άκουγαν στη διάρκεια της διαδρομής για το σπίτι, θα ήταν και το όνομα του άντρα που προοριζόταν να παντρευτεί.

Αναστασία Σ.
Ασπασία Τ.