ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΜΟΥΔΡΟΥ

Για σήμερα, Τρίτη 19 Μαρτίου 2019, το σχολείο μας είχε προγραμματίσει εκπαιδευτική εκδρομή στην περιοχή του Μούδρου. Ευκαιρία λοιπόν για μας, την ομάδα του Blog your heritage, να επισκεφθούμε κάποια σημαντικά μέρη της περιοχής.

Πρώτη μας στάση ήταν το συμμαχικό νεκροταφείο του Μούδρου. Στο νεκροταφείο αυτό έχουν ταφεί εκατοντάδες Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί φαντάροι οι οποίοι πήραν μέρος στην εκστρατεία της Καλλίπολης το 1915, κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου, όταν οι συμμαχικές δυνάμεις (Αγγλία και Γαλλία) αποφάσισαν να στραφούν εναντίον της Οθωμανικής αυτοκρατορίας με στόχο της κατάληψη της Κωνσταντινούπολης ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τους Ρώσους. Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας αυτής, οι τραυματίες μεταφέρονταν στο νησί μας σε νοσοκομείο που είχε στηθεί στο χωριό Σαρπί, τη σημερινή Καλλιθέα, και τους νεκρούς τους έθαβαν στα δύο νεκροταφεία που είχαν στηθεί στο νησί, στον Μούδρο και στο Πορτιανού.

Δεν είναι ότι καλύτερο να επισκέπτεται κανείς ένα νεκροταφείο και μάλιστα το συγκεκριμένο, όπου οι περισσότεροι νεκροί ήταν παιδιά 20 χρονών, όμως είναι ένα κομμάτι της ιστορίας μας.

Ένας πόλεμος ποτέ δεν άφηνε χαρούμενες αναμνήσεις. Ένας πόλεμος άφηνε πάντα νεκρούς κάθε ηλικίας, πόνο από το χαμό παιδιών, γονέων, αγαπημένων προσώπων. Μακάρι να υπήρχε τρόπος να μην υπήρχαν πόλεμοι.

Φεύγοντας από το Συμμαχικό νεκροταφείο του Μούδρου μουδιασμένοι από αυτή την εμπειρία, με το μυαλό μας στα νεαρά αυτά παιδιά που δεν πρόλαβαν να ζήσουν, ευχόμαστε να βρίσκονται λύσεις και οι άνθρωποι να μη χρειάζεται να σκοτώνονται στα πεδία των μαχών.

Μετά την περιήγησή μας στα Συμμαχικά νεκροταφεία του Μούδρου, οδηγηθήκαμε σ? ένα μικρό νησάκι λίγο έξω από το χωριό, στο Κουκονήσι. Μια στενή λωρίδα γης ενώνει τη Λήμνο με το νησάκι αυτό. Δεν είναι μεγάλο σε έκταση, απ? ότι μας είπαν είναι γύρω στα 140 στρέμματα η έκτασή του. Είναι όμως μακραίωνη η ιστορία του. Είναι μία από τις προϊστορικές πόλεις που υπήρχαν στη Λήμνο. Εκτός από το Κουκονήσι, οι άλλες ήταν η Μύρινα και η Πολιόχνη. Αλλά ας τα πάρουμε απ? την αρχή.

Ο μύθος λοιπόν λέει ότι στο νησάκι αυτό κατοικούσαν οι Κίκονες, από τους οποίους πήρε και το όνομά του το νησί, οι οποίοι ήταν τεράστιοι και πολύ άγριοι. Για τον λόγο αυτόν, μάλλον, οι κάτοικοι της Λήμνου τους απομόνωσαν να ζουν στο Κουκονήσι. Ο γενάρχης τους ήταν ο Κίκων, γιος του θεού Απόλλωνα και της θεάς Ροδόπης.

Στο νησάκι αυτό έγιναν ανασκαφές, οι οποίες ξεκίνησαν το 1992 από τον Λημνιό αρχαιολόγο Χρήστο Μπουλώτη, από τις οποίες και αποκαλύφθηκε ότι πρόκειται για σπουδαίο προϊστορικό οικισμό, ισάξιο της Πολιόχνης και της Μύρινας.

Βέβαια εμείς διαπιστώσαμε ότι το νησάκι σε όλη του σχεδόν την έκταση καλλιεργείται. Άλλωστε, αν και μικρό, διαθέτει πηγάδι με γλυκό νερό, γεγονός που ενισχύει τους ισχυρισμούς ότι κατοικούσαν άνθρωποι.

Το πολύ ωραίο πέτρινο μονοπάτι που μας οδήγησε στο νησάκι είναι αυτό που μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση. Θέλω να ξαναπάω στο Κουκονήσι?

Στη συνέχεια, ο δρόμος μας, μας οδήγησε στο παλιό δημαρχείο όπου εκτίθενται τμήματα απολιθωμάτων. Τα απολιθώματα αυτά είναι κομμάτια δέντρων πάνω στα οποία έπεσε η καυτή λάβα κάποιου ηφαιστείου που εξεράγη πριν από είκοσι εκατομμύρια χρόνια περίπου και τα άφησε άθικτα. Τα απολιθώματα αυτά βρέθηκαν σε διάφορα σημεία του νησιού και φυλάσσονται εδώ στο χώρο του παλιού δημαρχείου. Αυτό που μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι το γεγονός ότι τα απολιθωμένα τμήματα κορμών που είδαμε ανήκουν σε φοινικόδεντρα! Αυτό δείχνει ότι την εποχή εκείνη επικρατούσε στην περιοχή τροπικό κλίμα που ευνοούσε την ανάπτυξη τροπικής βλάστησης.

Μετά απ? αυτό, οδηγηθήκαμε σ? ένα μικρό, όμορφο και πολύ σπουδαίο για την ιστορία του νησιού μας μουσείο. Στο ιστορικό μουσείο του Μούδρου. Το μουσείο αυτό είναι χωρισμένο σε τρεις ενότητες, οι οποίες αντιπροσωπεύουν τρία ιστορικά κομμάτια που έχουν σχέση με το νησί μας.

Στο πρώτο δωμάτιο θαυμάσαμε μια πολύ καλοφτιαγμένη μακέτα με αναπαράσταση της απελευθέρωσης  του νησιού μας από το ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη και το θωρηκτό Αβέρωφ.

Στη δεύτερη αίθουσα υπάρχουν μακέτες με αναπαράσταση των Κοζάκων, οι οποίοι μετά τη Ρωσική επανάσταση διωγμένοι από την πατρίδα τους κατέφθασαν στη Λήμνο όπου και φιλοξενήθηκαν για αρκετά χρόνια. Επίσης, υπάρχει φωτογραφικό υλικό με τον ερχομό και παραμονή των συμμαχικών πλοίων στον κόλπο του Μούδρου. Τα πλοία αυτά έλαβαν μέρος στις μάχες της Καλλίπολης γύρω στο 1915. Επίσης, υπάρχουν φωτογραφίες με τα δυσάρεστα περιστατικά ταφής των στρατιωτών που έχασαν τη ζωή τους στις μάχες αυτές.

Η τρίτη αίθουσα είναι αφιερωμένη στη Μικρασιατική καταστροφή και στους ομογενείς μας, οι οποίοι αναγκάστηκαν να αφήσουν τις πατρίδες τους και να «μεταναστεύσουν» στη Λήμνο και σε άλλα νησιά βέβαια. Συγκινηθήκαμε πολύ είναι αλήθεια. Αναρωτηθήκαμε πόσο πολύ έχουν υποφέρει τελικά οι πρόγονοί μας!

Αυτό που μου έκανε περισσότερο εντύπωση απ? όσα είδα ήταν το θωρηκτό Αβέρωφ και ο ρόλος του στον αγώνα για την απελευθέρωσή μας. Σήμερα το θρυλικό αυτό πλοίο βρίσκεται αγκυροβολημένο στον Πειραιά και έχει μετατραπεί σε ναυτικό μουσείο.

Γράφουν: Πέτρος Φ., Ραφαέλα Π., Άννα-Μαρία Π.

Συμμετέχει όλη η ομάδα του blog your heritage

Αφήστε μια απάντηση